Tuesday, March 10, 2015

Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με ( Αγιος Πορφύριος )


Το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» τα λέει όλα.

Τον παρακάλεσα μία ημέρα να μου υποδείξει ένα τρόπο προσευχής και, εάν ήταν δυνατόν, να μου εμπιστευθεί το δικό του τρόπο προσευχής. Και η απάντηση ήταν άμεση και πληρωμένη…

- Και τι την πέρασες την προσευχή, για φαγητό που προσφέρεται κατά παραγγελιών ή φάρμακο που χορηγείται με συνταγή; Εγώ σου έχω πει να ζητάς μόνο τη σωτηρία της ψυχής. Να ζητάς δηλαδή να καταστείς κληρονόμος της αιωνίου Βασιλείας των Ουρανών. Και όλα τ’ άλλα να τ’ αφήνεις στην κρίση του Θεού. Σου υπενθυμίζω, για μία ακόμη φορά, το«Ζητείτε πρώτον την Βασιλείαν των Ουρανών». Αυτό δεν σου αρκεί; Εάν δε σου αρκεί; Εάν δεν σου αρκεί αυτό ή δε σε ικανοποιεί απόλυτα περιορίσου στη νοερά προσευχή. Για μένα το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» τα λέει όλα. Και οπωσδήποτε περισσότερα από αυτά που λες εσύ. Αρκεί να το λες με πίστη και αφοσίωση. Και μάλιστα την ώρα εκείνη να φαντάζεσαι ότι έχεις μπροστά σου τον εσταυρωμένο Ιησού. Και άκου. Την ώρα που θα το λες, θα στρέψεις το νου σου εδώ, προς εμένα. Και εγώ θα συλλαμβάνω τη σκέψη σου και θα προσεύχομαι μαζί σου για σένα. Αυτό είναι το καλύτερο. Και αυτό σου συνιστώ να κάνεις.
- Ναι, παππούλη μου, αλλά δεν το λέτε σωστά.

- Εγώ σωστά το λέω. Εσύ το εννοείς λανθασμένα. Και ξέρεις γιατί; Γιατί ξεχωρίζεις τον εαυτό σου από τον υπόλοιπο κόσμο. Και αυτό δεν είναι καθόλου σωστό. Όπως αγαπάμε τον εαυτό μας, έτσι πρέπει να αγαπάμε και τον πλησίον μας. Εγώ αγαπώ όλον τον κόσμο σαν τον εαυτό μου. Γι’ αυτό δε βλέπω τον λόγο γιατί να λέω: Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, ελέησόν μας και όχι ελέησόν με. Αφού εγώ και ο κόσμος είμαστε ένα και το αυτό! Έτσι θα το λες και εσύ: Ελέησόν με.


 Αγιος Πορφύριος

Η τεχνολογία μάς κάνει χαζούς;


Διαφορετικές έρευνες δίνουν διαφορετικά συμπεράσματα. Η τεχνολογία βλάπτει ή ωφελεί τις πνευματικές και ψυχικές μας λειτουργίες;



Η υπερπληροφόρηση και οι βλαπτικές της συνέπειες είναι ένα αγαπημένο θέμα των επιστημονικών ερευνών. Η πιο πρόσφατη από αυτές που διάβασα, αναφέρει ότι ο εγκέφαλός μας είναι πιο απασχολημένος από ποτέ. Είμαστε εκτεθειμένοι σε πολλή πληροφορία, αλλά και σε πολύ “θόρυβο” μεταμφιεσμένο σε πληροφορία. Προσπαθώντας να κρατήσουμε την ουσία, το μυαλό μας εξαντλείται.



Παράλληλα, η τεχνολογία μάς έχει δώσει τη δυνατότητα να κάνουμε πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Κι όμως, αυτό είναι αυταπάτη λέει ο Earl Miller, ερευνητής νευροεπιστημών του ΜΙΤ, ειδικός στο θέμα της απόσπασης προσοχής. Ο εγκέφαλός μας δεν είναι φτιαγμένος για multitasking και στην πραγματικότητα απλά μεταβαίνουμε από τη μία εργασία στην άλλη με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Και φυσικά, όλη αυτή η διαδικασία μας κάνει λιγότερο αποτελεσματικούς. Ανάμεσα σε όλα, το multitasking έχει αποδειχτεί ότι αυξάνει την παραγωγή της κορτιζόλης, της ορμόνης που προκαλεί το στρες, όπως αντίστοιχα και της αδρεναλίνης, η οποία μας κρατά σε εγρήγορση, αλλά μπορεί να επηρεάσει και τη σωστή κρίση μας.

Το multitasking δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο εξάρτησης από την ντοπαμίνη, καθώς παραδόξως επιβραβεύεται ο εγκέφαλος όταν χάνει την προσοχή του. Μια σειρά ενδογενών οπιοειδών μας κάνουν να αισθανόμαστε καλύτερα όταν ασχολούμαστε με πολλές μικρές εργασίες ταυτόχρονα, αντί να εστιάζουμε σε μία μόνο. Τι ειρωνεία!

Ένας άλλος ερευνητής νευροεπιστημών ισχυρίζεται ότι η εισροή πληροφορίας κατά το multitasking συνεπάγεται την αποστολή της πληροφορίας σε λάθος μέρος του εγκεφάλου, εκεί όπου πρέπει να πηγαίνουν οι νέες δεξιότητες, όχι οι νέες πληροφορίες. Η κανονική διαδικασία ορίζει να πηγαίνουν στον ιππόκαμπο, όπου οργανώνονται και ταξινομούνται για να είναι εύκολη η μετέπειτα ανάκλησή τους.

Έχει και χειρότερο: επειδή η διαρκής εναλλαγή ανάμεσα σε εργασίες απαιτεί κι έναν σωρό μικροαποφάσεις [να απαντήσω στο email, να σηκώσω το τηλέφωνο, να το κάνω τώρα ή μετά;], εξαντλούμε την ικανότητά μας να λαμβάνουμε σωστές αποφάσεις ενστικτωδώς, επειδή η ενέργειά μας έχει ήδη αναλωθεί. Και, χάρη στην ντοπαμίνη, κινδυνεύουμε να έχουμε την κατάληξη των ποντικιών στο διάσημο πείραμα των Milner και Olds, τα οποία πέθαναν από εξάντληση και υποσιτισμό, επειδή προτιμούσαν να πατούν τον διακόπτη που έκανε τον εγκέφαλό τους να παράγει ντοπαμίνη από το να ασχοληθούν με τις πρωτεύουσες ανάγκες τους.

Μην απελπίζεστε. Τα πράγματα μάλλον είναι καλύτερα. Μια άλλη έρευνα λέει ότι δεν έχει μειωθεί η ικανότητά μας, αλλά η επιθυμία μας να εστιάζουμε. Άνθρωποι που υποβλήθηκαν σε τεστ μνήμης και παρατηρητικότητας απέδωσαν σκορ αντίστοιχα με αυτά που έγιναν πριν 50 χρόνια. Αρκεί να μην υπήρχε ένα τηλέφωνο κάπου στο δωμάτιο… Η θεωρία αυτή εξηγεί πως η υπερπληθώρα της πληροφορίας μας έχει κάνει πιο εκλεκτικούς με το πού θα αφιερώσουμε την προσοχή μας. Αν ένα βίντεο στο YouTube δεν είναι ενδιαφέρον μέσα σε 10 δευτερόλεπτα, έχουμε ήδη πάει αλλού. Αλλά έχει κάνει και τις “κεραίες” μας πιο ευαίσθητες σε νέα ερεθίσματα.

Κάποιοι επιστήμονες ισχυρίζονται πως υπάρχουν δύο είδη προσοχής: αυτή που στρέφεται προς τα έξω [π.χ. όταν παίζουμε Candy Crush] και αυτής που στρέφεται προς τα έσω [όταν μας απορροφούν οι σκέψεις μας, κάνουμε όνειρα για το μέλλον]. Η καθημερινότητά μας στο Internet απαιτεί μόνο το πρώτο είδος προσοχής, και όσο αυτή χρησιμοποιείται, είναι αδύνατο να λειτουργήσει η άλλη.

Όχι, η τεχνολογία δεν μας κάνει πιο χαζούς. Δεν ξεχάσαμε πώς να σκεφτόμαστε. Δημιουργήσαμε τεχνολογία που μπορεί να το κάνει για εμάς, και αυτό ελπίζουμε να μη μας βγει σε κακό.

Πηγή

If we were humble ( Elder Siluan )

If we were humble, the Lord in His kindness would show us everything, reveal all secrets, but we are not humble, we are proud and vain over all details, and in this we suffer ourselves and torment others.



Elder Siluan
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...