Friday, May 10, 2013

Οι δοκιμασίες, είναι βαρύτερες στους πιστούς



Όταν κάποιος μπαίνει ενεργά στη ζωή της Εκκλησίας, πολύ σύντομα αντιλαμβάνεται ότι δεν κλήθηκε σε μια ζωή απόλαυσης και κατά κόσμον χαράς, αλλά σε μια ζωή ΔΟΚΙΜΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΘΛΙΨΗΣ. Και αυτό ακριβώς ξεκαθαρίζεται στο απόσπασμα που θα παραθέσουμε στη συνέχεια, από το βιβλίο: Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, το οποίο αναδημοσιεύουμε από το Κλαμπ: "Αντιαιρετικό Εγκόλπιο"

"Όλοι όσοι θέλουν να ζουν ευσεβώς, θα διωχθούν" (Β΄ Τιμ. 3/γ: 12) είπε ο απόστολος Παύλος. Αυτό το "όλοι", δεν είναι τυχαίο. Ακόμα και ο Ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός, διώχθηκε: "Καταφρονημένος και απορριμμένος από τους ανθρώπους· άνθρωπος θλίψεων και δόκιμος ασθένειας· και σαν άνθρωπος από τον οποίο κάποιος αποστρέφει το πρόσωπο, καταφρονήθηκε, και τον θεωρήσαμε σαν ένα τίποτα" (Ησαίας 53/νγ: 3). Και το ίδιο είπε ότι θα συνέβαινε στους ακολούθους Του: "Να θυμάστε τον λόγο, που εγώ σας είπα: Δεν υπάρχει δούλος μεγαλύτερος από τον κύριό του. Αν εμένα δίωξαν, θα διώξουν και σας· αν φύλαξαν τον λόγο μου, θα φυλάξουν και τον δικό σας" (Ιωάννης 15/ιε: 20). Και όχι μόνο από διωγμούς θα έπασχαν οι πιστοί, αλλά από κάθε είδους θλίψη: "Μέσα στον κόσμο θα έχετε θλίψη· αλλά, να έχετε θάρρος· εγώ νίκησα τον κόσμο" (Ιωάννης 16/ις: 33). Και δήλωσε: "Αν κάποιος θέλει νάρθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, κι ας σηκώσει τον σταυρό του, κι ας με ακολουθεί. Επειδή, όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του, θα τη χάσει· και όποιος χάσει τη ζωή του, εξαιτίας μου, θα τη βρει" (Ματθαίος 16/ις: 23,24).

Έχοντας υπ' όψιν αυτά τα λόγια, που πολλοί από εμάς τα έχουμε βιώσει "στο πετσί μας", παίρνουμε θάρρος μέσα από τις θλίψεις, καθώς βιώνουμε καθημερινά τα λόγια του αποστόλου Παύλου: "σε κάθε τι συνιστώντας τον εαυτό μας ως υπηρέτες τού Θεού, με πολλή υπομονή, με θλίψεις, με ανάγκες, με στενοχώριες, 5. με ραβδισμούς, με φυλακές, με ακαταστασίες, με κόπους, με αγρυπνίες, με νηστείες· 6. με καθαρότητα, με γνώση, με μακροθυμία, με αγαθότητα, με Πνεύμα Άγιο, με αγάπη ανυπόκριτη· 7. με λόγο αλήθειας, με δύναμη Θεού· με τα όπλα τής δικαιοσύνης, τα δεξιά και τα αριστερά· 8. με δόξα και ατιμία, με συκοφαντία και με εγκωμιασμό· σαν πλάνοι, όμως κάτοχοι της αλήθειας· 9. σαν αγνοούμενοι, αλλά είμαστε καλά γνωστοί· σαν να φτάνουμε στον θάνατο, αλλά, δέστε, ζούμε· σαν να περνάμε από παιδεία, αλλά δεν θανατωνόμαστε· 10. σαν λυπούμενοι, αλλά πάντοτε έχουμε χαρά· σαν φτωχοί, όμως πλουτίζουμε πολλούς· σαν να μη έχουμε τίποτε, όμως τα πάντα κατέχουμε" (Β΄ Κορ. 6/ς: 4-10).

Θυμάμαι σαν σήμερα, τα λόγια ενός φίλου απίστου, για τη ζωή του νονού μου, τον οποίο ο Θεός ευλόγησε με χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, αλλά κατά κόσμον θλιβόταν υπερβολικά ως τον θάνατό του. Μου είπε ο άπιστος εκείνος: "Μα πώς είναι δυνατόν ο Θεός να επιτρέπει να βασανίζεται τόσο ένας δικός Του; Αν είχατε την αληθινή πίστη, δεν θα ήταν η ζωή του ένα βασανιστήριο. Να μην έχει δουλειά, να τον κοροϊδεύουν οι εργοδότες, να αρρωσταίνει, να γκρεμίζεται το σπίτι του, να θλίβεται τόσο πολύ! Αυτό δεν είναι πίστη, είναι πλάνη!" Και πράγματι, είχα δει κι εγώ αυτόν τον ευλογημένο άνθρωπο, να προσεύχεται με δάκρυα, να ζητάει από τον Θεό να τον πάρει "ΤΩΡΑ!". (Και πράγματι, έφυγε νέος, όταν ο αγώνας του έφθασε στην τελείωση). Απάντησα στον άπιστο φίλο μου, ότι αυτή είναι η εν Χριστώ ζωή. Όχι χαρά και διασκέδαση, αλλά θλίψη και πόνος, και δοκιμασία. Αλλά δεν μπορούν αυτό να το δεχθούν όλοι. Μάλιστα θα έλεγα, ότι αν κάποιος δεν βιώνει αυτή τη θλίψη στη Χριστιανική του ζωή, κάτι δεν πάει καλά με αυτόν. Θα πρέπει να ανησυχεί! Γιατί δεν γνωρίζω ΚΑΝΕΝΑΝ που να προοδεύει στην εν Χριστώ ζωή, χωρίς να υφίσταται δοκιμασίες και θλίψεις.



Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

Monasticism




In our times many people and especially young people desire to see their ideas and the content of their faith embodied. To have people who live their faith and the hope in Christ with all its consequences is a great contribution to our society which, today, has an horizon­tal orientation. A contemporary Orthodox hierarch, referring to the three monastic vows of celibacy, poverty and obedience, quite aptly points out: "the evangelical exhortations of purity dedicated to God, poverty and obedience are based upon the word and example of our Lord and are recommended by the Apostles and the Fathers, as well as by the teachers and pastors of the Church, and are a divine gift which the Church received from the Lord, and which she preserves through His Grace".
Specifically, monks are not part of the Church's hierarchic structure: they do however belong to her life and participate in her sanctity. The monk is not sepa­rated from communion with his brothers nor is he indifferent to the world and its problems.
The true monk does not live inwardly, separated from the world, nor has he abandoned his responsibility for the world. He lives for the entire world with which he feels deeply united. His vocation and his charisma is to be a prophet and a preacher of the coming Kingdom, a living icon and proof of the future life.
In the life of the world the monk constitutes the indicator, the finger pointing towards heaven and reveals to the world another reality, the reality of heaven.
He deeply believes in the new creation "in Christ"; by his life he proclaims the superiority of the Kingdom of heaven vis-a-vis this life, and by his actions con­fesses: " I look forward to the resurrection of the dead and to the life of the future age".
This contribution is great, especially in today's world where everything is orientated towards the earth and runs the risk of being condemned unto death.

Ένα μήνυμα από τον Άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς στην άτεκνη γυναίκα.


Πικρά παραπονιέσαι που δεν έχεις παιδιά. Παραπονιέσαι για τον άνδρα σου, που τον θεωρείς υπαίτιο. Και ακόμα τολμάς να παραπονεθείς και για τον Δημιουργό σου. Μην αμαρτάνεις φορτώνοντας την ψυχή σου, αλλά υποτάξου στο θέλημα του Θεού. Διότι ο θεός είναι η αιτία των παιδιών, ενώ οι γαμήλιοι σύντροφοι είναι μόνο τα κανάλια μέσω των οποίων εμφανίζονται τα παιδιά στον κόσμο κατά την πρόνοια του Θεού και κατά το στοργικό θέλημά του.
Εξερεύνησε λοιπόν και εσύ την καρδιά σου και την καρδιά τον άνδρα σου και κοιτάξτε και οι δύο εάν σε κάτι αμαρτήσατε μπροστά στον Κύριο. Εάν δεν βρείτε κανένα φταίξιμο σε σας τότε αναμφίβολα είναι το θέλημα του Θεού, να μην έχετε δικά σας παιδιά, ώστε να αγκαλιάσετε ξένα ορφανά σαν να ήταν δικά σας παιδιά που είναι μεγάλο έργο μπροστά στον Κύριο.
Ακόμα ζει ανάμεσά μας μια σημαντική κυρία, η οποία δεν έχει δικά της παιδιά, αλλά η οποία από την αρχή του πολέμου μάζευε εκατοντάδες ορφανά χωρίς πατέρα και μητέρα και τα φρόντιζε και σπούδαζε σαν να ήταν τα δικά της παιδιά. Κάποια φορά μου ομολόγησε: «Στη ζωή μου ποτέ δεν αγαπούσα τίποτα τόσο πολύ όσο τα παιδιά. Όταν μικρό κορίτσι επιθυμούσα να παντρευτώ γρήγορα για να αποκτήσω μόνο και μόνο παιδιά, και μάλιστα όσα περισσότερα μπορούσα. Ὀμως αυτό δεν μου δόθηκε. Δύο φορές παντρεύτηκα, όμως δικά μου παιδιά δεν απέκτησα. Αλλά ο Θεός εκατό φορές παραπάνω εκπλήρωσε την επιθυμία μου για παιδιά. Μου δώρισε έως τώρα περίπου χίλια παιδιά. Και τώρα στα γεράματά μου αμέριστα χαίρομαι επειδή ο Δημιουργός δεν μου έδωσε παιδιά εκ κοιλίας μου. Αφού αν είχα δύο, τρία ακόμα και δέκα δικά μου παιδιά, θα ασχολιόμουν με αυτά μια ζωή ολόκληρη, οπότε θα έχανα την ικανοποίηση και την ευτυχία να ονομάσω χίλια παιδιά άλλων δικά μου. Δόξα στον αγαπημένο Θεό για αυτό!»
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς: Δεν φτάνει μόνο η πίστη σ. 286—288

Τι είναι η ταπείνωσις;




Η ταπείνωσις δεν είναι λόγια απλά όπου λέγομεν· είμαι

αμαρτωλός… και λοιπά. Η ταπείνωση είναι η αλήθεια. Να μάθη κανείς ότι είναι μηδέν. Μέγα δώρον Θεού το να γνωρίση ο άνθρωπος την αλήθεια. και αυτή η αλήθεια είπε ο Κύριος ελευθερώνει ημάς εκ της αμαρ­τίας.

Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής († 28 Αυγούστου 1959)



http://vatopaidi.wordpress.com/

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ Ο ΘΕΟΣ ΣΚΟΠΙΜΑ ΑΡΓΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΠΑΙΔΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΑΝΔΡΟΓΥΝΟ


Δυσκολίες στην τεκνοποιία.
Σε μερικές γυναίκες που δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδιά λειτουργούν και οι πνευματικοί νόμοι, γιατί δεν κάνουν οικογένεια εγκαίρως. Αρχίζουν να διαλέγουν. «Όχι, αυτός είναι έτσι, εκείνος είναι αλλιώς», δίνουν μια υπόσχεση σε κάποιον, κοιτάζουν συγχρόνως και άλλον, λένε μετά «όχι» σ' εκείνον που έδωσαν την υπόσχεση - και αυτός, αντί να το θεώρηση ευλογία που τον αφήνει πριν παντρευτούν, πάει να αυτοκτονήσει.
Ε, τι οικογένεια θα κάνη μια τέτοια κοπέλα; Άλλες γυναίκες δεν μπορούν να κάνουν παιδιά, γιατί στα νεανικά τους χρόνια έζησαν άτακτη ζωή. Μερικές πάλι επηρεάζονται από την διατροφή. Πολλές τροφές περιέχουν πολλά φάρμακα και ορμόνες.
Υπάρχουν και ανδρόγυνα που, μόλις παντρευτούν, θέλουν αμέσως να αποκτήσουν παιδί και, αν λίγο καθυστερήσουν, αρχίζουν να αγωνιούν. Άλλα πώς να κάνουν παιδί, ενώ είναι γεμάτοι αγωνία και άγχος; Αν διώξουν την αγωνία και το άγχος και βάλουν στην ζωή τους μια καλή πνευματική σειρά, τότε θα κάνουν παιδί.
Μερικές φορές ό Θεός σκόπιμα αργεί να δώσει παιδί σε κάποιο ανδρόγυνο. Είδατε, και στους Αγίους Ιωακείμ και Άννα, τους Θεοπάτορες, και στον Προφήτη Ζαχαρία και την Αγία Ελισάβετ, στα γεράματα έδωσε παιδί, για να εκπληρωθεί και στις δύο περιπτώσεις το προαιώνιο σχέδιο Του για την σωτηρία των ανθρώπων.
Οι σύζυγοι πρέπει να είναι πάντα έτοιμοι να δεχθούν το θέλημα του Θεού στην ζωή τους. Όποιος εμπιστεύεται τον εαυτό του στον Θεό, ό Θεός δεν τον αφήνει. Τίποτε δεν κάνουμε εμείς, και ό Θεός πόσα κάνει για μας! Με πόση αγάπη και απλοχεριά μας τα δίνει όλα! Υπάρχει τίποτε στον Θεό που να μην μπορεί να το κάνη;
Ένα ανδρόγυνο είχε πέντε παιδιά, αλλά, όταν τα παιδιά τους μεγάλωσαν, αποκαταστάθηκαν και έφυγαν από κοντά τους, έμειναν μόνοι.
Τότε αποφάσισαν να κάνουν ακόμη ένα παιδί, για να το έχουν στα γεράματα τους. Παρόλο που ή γυναίκα ήταν σε ηλικία που δεν μπορούσε να τεκνοποίηση και ανθρωπίνως αυτό ήταν αδύνατο, είχαν όμως μεγάλη πίστη στον Θεό και απέκτησαν ένα αγόρι. Έτσι είχαν μαζί τους στα γεράματα τους τον μικρότερο γιο τους, που τον μεγάλωσαν και τον τακτοποίησαν και αυτόν.

Το θέμα της τεκνοποιίας δεν εξαρτάται μόνον από τον άνθρωπο, εξαρτάται και από τον Θεό. Όταν ό Θεός βλέπει ταπείνωση στο ανδρόγυνο που έχει δυσκολία να απόκτηση παιδιά, τότε όχι μόνον ένα παιδί τους δίνει, αλλά και πολυτέκνους μπορεί να τους κάνη. Όταν όμως βλέπει πείσμα και εγωισμό, αν τους εκπλήρωση το αίτημα τους, θα τους ανάπαυση στο πείσμα τους και στον εγωισμό τους. Πρέπει να αφεθούν εν λευκώ στον Θεό. «Θεέ μου, να πουν, Εσύ για το καλό μας φροντίζεις•
"γενηθήτω το θέλημα Σου" (Ματθ. 6, 10)». Τότε θα γίνει αυτό που ζητούν. Γιατί, όταν λέμε «γενηθήτω το θέλημα Σον» και αφηνόμαστε με εμπιστοσύνη στον Θεό, τότε γίνεται το θέλημα του Θεού. Άλλα εμείς από το ένα μέρος λέμε «γενηθήτω το θέλημα σου», και από το άλλο μέρος επιμένουμε στο θέλημα το δικό μας. Τότε τι να κάνη και ό Θεός; (σ. 68—70).

Από βιβλίο: Οικογενειακή Ζωή,του γ. Παίσιου.



http://www.agioritikovima.gr

We Become a Holy Person Through Love




It is through the Holy Spirit that we are taught about spiritual matters. Jesus told His disciples, 
“When the Holy spirit will come, it will teach you all things” (John 14:26). 
It is the Holy Spirit that sanctifies us. What we need to be seeking is to be filled with the Holy Spirit, and when we are, we become incapable of sin. All our efforts will then be done with the cooperation of the Holy Spirit. The virtues will come naturally. 

Saint Theophan the Recluse tells us,
When the spiritual needs are met, they teach a person to harmonize with those needs the satisfaction of the other needs, so that neither the needs of the intellect nor the needs of the body interfere with the spiritual life, but, instead, aid it. Then within a person is established complete harmony of all motions and revelations of his life. 
Elder Porphyrios shows us how this is gained through the love of God. He says, 
We must become filled, replete with the Holy Spirit. This is where the essence of spiritual life lies. This is an art––the art of arts. Let us open our arms and throw ourselves into Christ’s embrace. 
We need to approach Christ just like we willingly, with a joyful heart, join with a loved one who approaches us with open arms for an embrace. It is a self-giving, a surrender, a joy-filled submission to His love. Once we are willing to accept His love without any conditions, the Holy Spirit will visit us and embrace us in God’s love.

Elder Porphyrios says, 
There is one thing we must do, and that is turn to Him and love Him with our soul. Love for Christ: this is the best and sole remedy for the passions. 

Reference:
Wounded With Love, p 134 

Ο ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Thoughts and Deception


 


Those who want to pray with a cleansed mind (nous) must not concern themselves with the latest news from the newspapers, or read books that are irrelevant to our spiritual life – especially those books that arouse the passions – and they must not strive to learn out of curiosity whatever pertains to the lives of others. All these things bring foreign thoughts to mind, and when a person attempts to elucidate them, they confound his mind even more.

When the soul is taught love by God, then it will feel sorrow for all of Mankind, all of Creation, and will pray that everyone might repent and receive the grace of the Holy Spirit. But, should the soul lose this grace, love will abandon it (because without the grace of God, it is impossible to love one’s enemy) and that is when wicked thoughts will issue from the heart, as the Lord had said (Matthew 15:19, Mark 7:21-22).

Without the humility of Christ, Man’s nous (mind) will not be cleansed and his soul will never feel reposed in God, but will always be agitated by various thoughts that will hinder his “theory” (sighting) of God. Ah, the humility according to Christ! Those who have tried it, rush towards God, insatiably, day and night!

Ah, but what a weakling I am! I have been writing for just a short while, and yet I have quickly become tired, and my body yearns to rest. But even the Lord Himself, when He was on earth “in His flesh”, was familiar with human frailty. He, the Merciful One, would also feel weary after His journeys on foot, and He had also slept on board a boat during the tempest; and, after the disciples had roused Him from His sleep, He commanded the sea and the wind to become still, and a great calm followed. So it is with our soul, whenever we call upon the most Holy Name of the Lord: a great calm follows.

Allow us, o Lord, to glorify You, until our dying breath…..

One can fall into deception, either out of inexperience, or out of pride. And if it is out of inexperience, the Lord heals the deceived one very quickly; however, if it is on account of pride, then the soul will be struggling for a very long time, until it has learnt humility and will then be healed by the Lord.

We fall into a deception, when we consider ourselves more prudent and experienced than the others – even our own spiritual father. This is what I myself had thought -in my inexperience- and this was the reason that I suffered. And I thank the Lord from my heart, because in this way, He humbled me and admonished me, and did not revoke His mercy from me. Now it occurs to me that without confessing to our spiritual father, it will not be possible to avoid deception, because it was to the spiritual father that God gave the gift of “binding and unbinding”.

If you sense light inside you or around you, do not believe in it unless you also have a deep solemnity within you for God and a love for your fellow man. However, do not be afraid; only humble yourself, and that light will disappear.

Should you see a certain vision or dream, do not trust it, for if it was from God, the Lord Himself will inform you about it. A soul that has not tasted of the Holy Spirit cannot discern where the vision comes from. The enemy will give the soul a “sweet sensation” combined with vainglory, and it is from this, that deception will have become evident.

The Fathers say that when a vision is a hostile one, the soul feels confusion or fear; but this will happen only to the humble soul that considers itself unworthy of a vision. The vainglorious person however, may not feel either fear or confusion, because he is desirous of visions and regards himself as worthy of them, which is why the enemy can easily deceive him.

Celestial things are recognized through the Holy Spirit and terrestrial things through one’s physical state. Whosoever attempts to know God through the physical mind is deceived, because God can only be known via the Holy Spirit.

If you see demons with your mind, then humble yourself and try not to look, and run as fast as you can to your spiritual Geron (Elder), to whom you have surrendered yourself. Tell him everything, and the Lord will then show His mercy on you and you will be rescued from that deception. But if you believe that you know more about spiritual matters than your spiritual father and you cease to tell him whatever is happening to you, then, because of this act of pride, inevitably, a certain trial will “befall” you, in order to restore your prudence.

Fight your enemies with humility.

When you see another mind struggling with your mind, then humble yourself and the struggle will cease.

IIf you happen to see demons, do not be afraid, but humble yourself and the demons will disappear. But if fear does overcome you, you will not avoid suffering some harm. Be brave. Remember that the Lord can see you, if you have hinged your hopes on Him.

But, for the soul to acquire respite from the demons, it must humble itself and say: “I am worse than all the others; I am more wretched than every beast and every wild animal”...

Just as people enter a house and leave it, so do thoughts come from demons and they can leave, provided we do not hold on to them. If your thought says: “steal” and you obey, you are in this way giving the demon power over you. If your thought says: “eat as much as you want, until you are full”, and you do eat excessively, then again the demon will hold power over you. Thus, if the thought of every passion conquers you, you will end up a dwelling-place of demons. However, if you commence with the appropriate repentance, then the demons will begin to quake and be forced to leave.” 


From the book: «Saint Siluan the Athonite», pages 529-532 

Archimandrite Sophrony Sakharov

Λογισμοί και Πλάνη











Όποιος θέλει να προσεύχεται με καθαρό νου, πρέπει να μη μαθαίνει τα νέα των εφημερίδων, να μη διαβάζει βιβλία άσχετα προς την πνευματική μας ζωή, και κυρίως όσα διεγείρουν τα πάθη, και να μη μαθαίνει από περιέργεια όσα σχετίζονται με τη ζωή των άλλων. Όλα αυτά φέρνουν στο νου αλλότριες σκέψεις, και όταν ο άνθρωπος προσπαθεί να τις διευκρινίσει, αυτές ακόμη περισσότερο συγχύζουν και επιβαρύνουν την ψυχή.

Όταν η ψυχή διδαχθεί την αγάπη από τον Κύριο, τότε θλίβεται για όλη την οικουμένη, για όλη την κτίση του Θεού και προσεύχεται, ώστε όλοι να μετανοήσουν και δεχθούν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Αν, όμως, η ψυχή χάσει τη χάρη, φεύγει η αγάπη από αυτήν, γιατί χωρίς χάρη Θεού είναι αδύνατον να αγαπά κάποιος τους εχθρούς, και τότε βγαίνουν από την καρδιά διαλογισμοί πονηροί, όπως λέει ο Κύριος (Ματθ. ιε΄19· Μαρκ. ζ΄ 21-22).

Χωρίς την ταπείνωση του Χριστού δεν καθαρίζεται ο νους και δεν αναπαύεται ποτέ η ψυχή εν τω Θεώ, αλλά ταράζεται πάντοτε από διάφορους λογισμούς, που παρεμποδίζουν τη θεωρία του Θεού. Ω, η κατά Χριστόν ταπείνωση! Όποιος σε δοκίμασε, ορμά προς τον Θεό ακόρεστα ημέρα και νύχτα.

Ω, πόσο ασθενής είμαι! Έγραψα λίγο και αμέσως κουράστηκα και το σώμα θέλει ανάπαυση. Και ο Κύριος όταν ήταν στη γη, «εν τη σαρκί Αυτού», γνώρισε την ανθρώπινη ασθένεια. Και Αυτός, ο Ελεήμων, κουραζόταν από την οδοιπορία και κοιμόταν στο πλοίο την ώρα της τρικυμίας· και όταν Τον ξύπνησαν οι μαθητές, τότε πρόσταξε τη θάλασσα και τον άνεμο να σιγήσουν και έγινε μεγάλη γαλήνη. Έτσι και στην ψυχή μας, όταν επικαλούμαστε το άγιο όνομα του Κυρίου, γίνεται μεγάλη γαλήνη. Δώσε μας, Κύριε, να Σε δοξάζουμε ως την τελευταία μας πνοή.

Στην πλάνη πέφτει κάποιος είτε από απειρία είτε από υπερηφάνεια. Και αν είναι από απειρία, ο Κύριος θεραπεύει γρήγορα αυτόν που πλανήθηκε, αν όμως είναι από υπερηφάνεια, τότε θα πάσχει για πολύν καιρό η ψυχή, ωσότου μάθει την ταπείνωση, και τότε θα θεραπευθεί από τον Κύριο.

Πέφτουμε στην πλάνη, όταν νομίζουμε ότι είμαστε πιο φρόνιμοι και έμπειροι από τους άλλους, ακόμη και από τον πνευματικό μας πατέρα. Έτσι σκέφθηκα κι εγώ με την απειρία μου και γι' αυτό υπέφερα. Κι ευχαριστώ από την καρδιά μου τον Θεό, γιατί με τον τρόπο αυτό με ταπείνωσε και με νουθέτησε και δεν απέσυρε το έλεός Του από μένα. Και τώρα σκέφτομαι ότι, χωρίς εξομολόγηση στον πνευματικό δεν είναι δυνατόν να απαλλαγούμε από την πλάνη, γιατί στον πνευματικό έδωσε ο Θεός τη χάρη του «δεσμείν καί λύειν».

Αν δεις φως μέσα σου ή γύρω σου, μην πιστέψεις σ' αυτό αν δεν έχεις συγχρόνως κατάνυξη για τον Θεό και αγάπη για τον πλησίον. Μη φοβηθείς όμως, αλλά ταπείνωσε τον εαυτό σου και το φως εκείνο θα εξαφανιστεί.

Αν δεις κάποιο όραμα ή εικόνα ή όνειρο, μην το εμπιστεύεσαι, γιατί αν είναι από τον Θεό, θα σε φωτίσει γι' αυτό ο Κύριος. Ψυχή, που δεν γεύθηκε το Άγιο Πνεύμα, δεν μπορεί να διακρίνει από πού έρχεται το όραμα. Ο εχθρός δίνει στην ψυχή μια «γλυκειά αίσθηση» ανακατεμένη με κενοδοξία, και από αυτό γίνεται φανερή η πλάνη.

Οι Πατέρες λένε ότι, όταν η όραση είναι εχθρική, η ψυχή αισθάνεται σύγχυση ή φόβο. Αυτό, όμως, συμβαίνει μόνο στην ταπεινή ψυχή που θεωρεί τον εαυτό της ανάξιο για όραση. Ο κενόδοξος, όμως, μπορεί να μην αισθανθεί ούτε φόβο ούτε σύγχυση, γιατί επιθυμεί τις οράσεις και θεωρεί τον εαυτό του άξιο, και γι' αυτό τον εξαπατά εύκολα ο εχθρός.

Τα ουράνια γνωρίζονται με το Άγιο Πνεύμα και τα επίγεια με τη φυσική κατάσταση. Πλανάται όποιος επιχειρήσει να γνωρίσει τον Θεό με τον φυσικό νου, με την επιστήμη, γιατί ο Θεός γνωρίζεται μόνο με το Άγιο Πνεύμα.

Αν βλέπεις με το νου σου δαιμόνια, ταπεινώσου και προσπάθησε να μη βλέπεις, και τρέξε όσο πιο γρήγορα γίνεται στον πνευματικό σου γέροντα, στον οποίο παραδόθηκες. Πες του τα όλα, και τότε ο Κύριος θα σε ελεήσει και θα σωθείς από την πλάνη. Αν, όμως, νομίζεις ότι εσύ γνωρίζεις περισσότερα για την πνευματική ζωή από τον πνευματικό και πάψεις να του λες τι σού συμβαίνει, εξαιτίας αυτής της υπερηφάνειας θα παραχωρηθεί αναπόφευκτα κάποιος πειρασμός, για να σε συνετίσει.

Να πολεμάς τους εχθρούς με την ταπείνωση.

Όταν δεις ότι κάποιος άλλος νους παλεύει με το νου σου, ταπείνωσε τον εαυτό σου και θα παύσει ο πόλεμος.

Αν σου συμβεί να δεις δαιμόνια, μη φοβηθείς, αλλά ταπείνωσε τον εαυτό σου, και τα δαιμόνια θα εξαφανιστούν. Αν όμως σε πιάσει ο φόβος, δεν θα αποφύγεις κάποια βλάβη. Να είσαι ανδρείος. Να θυμάσαι ότι ο Κύριος σε βλέπει, αν στηρίζεις την ελπίδα σου σε Αυτόν.

Για να αποκτήσει, όμως, η ψυχή ανάπαυση από τα δαιμόνια, πρέπει να ταπεινώνεται και να λέει: «Είμαι χειρότερη απ' όλους, είμαι πιο άθλια από κάθε κτήνος και από κάθε θηρίο».

Όπως οι άνθρωποι μπαίνουν στο σπίτι και βγαίνουν, έτσι και οι λογισμοί έρχονται από τα δαιμόνια και πάλι μπορεί να φύγουν, αν δεν τους δεχόμαστε.

Αν ο λογισμός σου λέει «κλέψε», και συ υπακούσεις, δίνεις με αυτόν τον τρόπο στο δαιμόνιο εξουσία επάνω σου. Αν ο λογισμός σου λέει «φάει πολύ, ώσπου να χορτάσεις», και συ φας πολύ, τότε πάλι σε εξουσιάζει το δαιμόνιο. Κι έτσι, αν ο λογισμός κάθε πάθους σε νικά, θα καταντήσεις κατοικία δαιμόνων. Αν, όμως, αρχίσεις με την πρέπουσα μετάνοια, τότε θα αρχίσουν να τρέμουν οι δαίμονες και θ' αναγκαστούν να φύγουν".


Γέροντος Σωφρονίου Σαχάρωφ 


Aπό το βιβλίο, «Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης», σ. 529-532 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...