Sunday, November 18, 2012

Τα αγαθά της νηστείας

 

   


Να σέβεσαι την αρχαιότητα της εντολής της νηστείας. Η νηστεία νομοθετήθηκε στον Παράδεισο της Εδέμ. 'Εχει την ίδια ηλικία με την ανθρωπότητα
. Η πρώτη εντολή που έλαβε ο Αδάμ από τον Θεό ήταν: να μη φάγετε από τους καρπούς του δένδρου της γνώσεως του καλού και του κακού. Αυτή δε η εντολή, το «ου φάγεσθαι» δηλαδή, είναι νομοθεσία νηστείας και εγκράτειας.
Αν είχε νηστέψει τότε η Εύα και δεν έτρωγε εκείνο τον καρπό δε θα χρειαζόμασταν τώρα αυτή τη νηστεία. Διότι, όπως λέει η Αγία Γραφή, «δεν έχουν ανάγκη ιατρού, αυτή που είναι υγιείς και δυνατοί, αλλά αυτοί που είναι άρρωστοι».
Αρρωστήσαμε εξαιτίας της αμαρτίας" ας θεραπευτούμε δια της μετανοίας" μετάνοια όμως χωρίς νηστεία είναι αργή και άκαρπη.
Επειδή δε νηστεύσαμε τότε ξεπέσαμε, διωχθήκαμε από τον παράδεισο" ας νηστεύσουμε λοιπόν για να επιστρέψουμε σ' αυτόν.
Η νηστεία ανυψώνει στον ουρανό την προσευχή, γίνεται κατά κάποιο τρόπο φτερό της προσευχής στην πορεία της προς τα άνω, προς τα ουράνια σκηνώματα. Η νηστεία είναι πρόοδος για της οικογένειες, είναι μητέρα της υγείας, παιδαγωγός της νεότητας και στολισμός των γερόντων, καλή συνοδοιπόρος αυτών που οδοιπορούν και συγκάτοικος που ασφαλίζει αυτούς που κατοικούν στο ίδιο σπίτι.
Δεν υποπτεύεται ο άνδρας κίνδυνο για τη συζυγία του, όταν βλέπει τη γυναίκα του να ζει νηστεύοντας. Ούτε λειώνει από ζήλια η γυναίκα, όταν βλέπει τον άνδρα της να τιμά και να τηρεί τη νηστεία.
Η νηστεία είναι όπλο στη μάχη εναντίον των δαιμόνων.
Και βέβαια δεν πρέπει να θεωρείς και να προσδιορίζεις το αγαθό της νηστείας μόνο από την αποχή από τα φαγητά. Γιατί αληθινή νηστεία είναι αποξένωση από τις κακίες και τις αμαρτίες

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

The Man Who Falsely Accused Saint Nektarios

 


 
It has been asked why St. Nektarios, a Saint of recent times, works so many miracles today. The answer is because he suffered much in his life, often times being falsely accused by the ignorant. Slander, mocking and false accusation, when endured with humility, patience and trust in God, are a great blessing for the Christian. The humbled are indeed glorified.
 
 
 
 
When St. Nektarios established his female Monastery on the island of Aegina, locals went so far as to accuse him of immorality and that he used the Monastery to perform his debauchery. They speculated that the nuns gave birth to illegitimate children, which they would then throw down the well.
   

One woman from Aegina named Kerou had a grace-filled and God-fearing 16 year old daughter. The mother had a mania to persecute her daughter for this and tried several times to kill her. The young girl took refuge in the Monastery under St. Nektarios.
 
 
 
The tender-hearted Saint took her in and protected her. Kerou in turn began to slander the Saint. A Prosecutor received the complaint and the next day came to Aegina angry with two constables. He breached the door, despite the rules of the Convent, and went straight to the apartment of the Saint. The nuns became upset and began to cry. The Holy Bishop got up and received his visitors with his usual Christian smile.
 
 
 
 
Furious, the Prosecutor said to the aged Elder: "You dirty old man, where are the children you are giving birth to? Is that what you are doing here?" He then seized him by his cassock and threatened him, saying: "I’ll shave off your beard hair by hair!"
 
 
 
 
The Saint did not say a word. He only pointed his hand above and said: "God sees! God knows!"
 
 
 
Indeed, the Prosecutor who was quick to accept slander and dared lift his arm against the Saint became seriously ill within a week. He had terrible pain from his illness. The hand with which he grabbed the Saint dried up. Realizing his error, he felt the need to go to St. Nektarios and ask for his forgiveness.
 
 
 
The Saint, out of forbearance and longsuffering, prayed very much for the man. Within two years the Prosecutor’s hand had to be cut off. Meanwhile, the Monastery of St. Nektarios prospered and the Sisterhood grew. It has become a spiritual hospital, which gives rest to the soul and illumination to the people of God.

Το κακό (Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης) – Monk Moses the Athonite: On Evil

 

 
Το κακό (Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)
Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης
Γενικά φαίνεται σήμερα το κακό να επικρατεί στον κόσμο. Μερικοί θεωρούν αίτιο των κακών τον Θεό. Τον θεωρούν με ανθρώπινα πάθη∙ κακό, τιμωρό κι εκδικητή. Γιατί τα επιτρέπει; Γιατί τα παραχωρεί; Γιατί δεν τ’ αποσύρει, ενώ τόσο ταλαιπωρούν τα πλάσματά του. Όπως είναι γνωστό, ο άνθρωπος είναι πλήρως ελεύθερος να επιλέξει το κακό ή το καλό. Για την επιλογή του κακού δεν ευθύνεται ο Θεός. Δεν μπορούμε να κατηγορούμε τον Θεό, γιατί μας έκανε τέλεια ελεύθερους. Ο Θεός είναι η αυτοαγαθότητα, δεν εποίησε κανένα κακό ποτέ.
Το κακό καλούμεθα να μή το πράττουμε, να το μισούμε και να το υπομένουμε από τους άλλους. Οι δοκιμασίες στη ζωή του ανθρώπου δεν υπάρχουν ως αποτέλεσμα ενός κακού Θεού, αλλά ενός άριστου παιδαγωγού, που προσπαθεί να συνδράμει ωφέλιμα και διορθωτικά και μέσα από τα διάφορα λυπηρά. Όποιος θεωρεί μόνο υπεύθυνο του κακού τον Θεό, σφάλλει σοβαρά. Ο σοφός Μ. Βασίλειος διακρίνει το κακό σε φυσικό και αισθητό. Πραγματικά κακό, λέει, είναι η αδικία, η ζηλοφθονία και τα λοιπά αμαρτωλά πάθη. Κακό είναι και ό,τι μας ταλαιπωρεί∙ η απάτη, η ασθένεια, ο θάνατος προσφιλών προσώπων. Υπεύθυνοι για την αμαρτία είμεθα εμείς και όχι ο Θεός. Οι δυσκολίες, τα βάσανα, τα προβλήματα της ζωής είναι για να μας συνετίσουν, ωριμάσουν και καλλιεργήσουν.

Μόνος του ο άνθρωπος ζώντας επί χρόνια στην αμαρτία αποδυναμώνεται, φθείρεται, δεν έχει αντιστάσεις για το κακό κι ενεργητικότητα για το καλό. Πάντα πάντως υπάρχουν κάποια περιθώρια προς μεταστροφή. Η κακία συνήθεια της γοητευτικής υπερηφάνειας δεν το αφήνει να οδηγηθεί στην ακακία. Το κακό, κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας, δεν έχει υπόσταση. Το κακό θεωρείται ως στέρηση του καλού. Η αφύσικη κατάσταση της ζωής δημιουργεί τα διάφορα νοσήματα, για τα οποία καθόλου δεν είναι υπαίτιος ο Πανάγαθος Θεός. Το κακό ήλθε στη ζωή του ανθρώπου με την απομάκρυνσή του από τον Θεό, την πηγή παντός αγαθού. Το αυτεξούσιο είναι θεόσδοτο και ο Θεός δεν θέλει σκλάβους. Ο Θεός δεν αγαπά καθόλου τη βίαιη ζωή, αλλά την ελεύθερη αρετή. Ο άνθρωπος επιλέγει και προτιμά μόνος του την κακία στη ζωή του. Ο δαίμονας μισεί τον Θεό και παραμένει μόνιμα και σταθερά στην κακία. Εχθρεύεται και τον άνθρωπο και μηχανεύεται τρόπους για να τον υποδουλώσει στ’ αντίθεα και σκοτεινά εργα του. Ο άνθρωπος καλείται να είναι ετοιμοπόλεμος στα μηχανουργεύματα της δαιμονικής κακίας. Για κάθε ανθρώπινη πτώση συνεργεί η δαιμονική πονηρία, αλλά έχε ευθύνη και ο ίδιος ο άνθρωπος, που αφήνεται να παρασυρθεί.
Η αμαρτία είναι σοβαρό κακό και η αρετή σπουδαίο αγαθό. Οι χριστιανοί θα πρέπει να φοβούνται την αμαρτία, γιατί τους στερεί την ειρήνη και την αληθινή χαρά. Να μή απορρίπτουν τις από Θεού δοκιμασίες, γιατί μπορούν να γίνουν αφετηρίες ιάσεως, μετάνοιας και σωτηρίας. Ο φοβερός θάνατος κατά την ορθόδοξη θεολογία δεν είναι τιμωρία Θεού, αλλά η απομάκρυνση του ανθρώπου από τον Θεό. Χειρότερος του βιολογικού θανάτου θεωρείται ο πνευματικός θάνατος, που έρχεται όταν διακονεί η κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό.
Η ασυλόγιστη εμπάθεια ορισμένων ανθρώπων τους κάνει υπευθύνους της αμαρτίας τους. Σε όλη τη ζωή δυστυχώς επικρατεί το κακό. Αυτό δεν σημαίνει ότι νίκησε. Αρκετοί μέσα από το κακό παιδεύονται και ταλαιπωρούνται ισχυρά ώστε τελικά να το μισήσουν. Μέσα και από το κακό μερικές φορές έρχεται καλό. Το κακό δίνει ανησυχία, φόβο, ταραχή. Το καλό γαληνεύει, χαροποιεί, παρηγορεί. Μειοψηφίες συχνά ζουν με πληρότητα την αλήθεια και την ελευθερία. Το κακό γκρεμίζει, ματώνει, γκριζαίνει, φτωχαίνει. Το αγαθό ανασταίνει, φιοτίζει, πλουτίζει και δυναμώνει. Μακάριοι οι άγαθοποιούντες.
Πηγή: Περιοδικό «Παρά την Λίμνην», Μηνιαία έκδοση Εκκλησίας Αγίου Δημητρίου Παραλιμνίου, περίοδος γ΄, έτος κβ΄, αρ. 10, Οκτώβριος 2012.


By Monk Moses the Athonite
Generally it seems that evil prevails in the world today. Some believe the cause of evil is God. They believe Him to be with human passions – evil, a punisher, an avenger. Why does He allow it? Why does He give it license? Why doesn’t He remove it, since it afflicts His creatures so much? As is known, man is completely free to choose evil or good. For the choice of evil, God is not responsible. We cannot blame God for making us perfectly free. God is goodness, and never made anyone evil.
We are called not to do evil, to hate it and to endure it from others. Trials in the life of man do not exist as a result of an evil God, but as an excellent teacher which tries to assist us in beneficial and corrective ways, even during various misfortunes. Whoever believes the only one responsible for evil is God, is seriously mistaken. The wise Basil the Great divides evil into natural and physical. True evil, he says, is injustice, envy, and the other sinful passions. Evil also is that which troubles us: deceit, illness, the death of loved ones. Those responsible for sin are us and not God. Hardships, sufferings, and the problems of life exist to bring us to our senses, to mature us and help us grow.
Alone, man lives in sin for years and becomes weakened, worn out, has no resistance towards evil nor the energy to do good. However, there is always some margin left for conversion. The evil habit of charming pride does not allow him to be led to non-evil. Evil, according to the Fathers of the Church, does not have substance. Evil is believed to be a deprivation of good. The unnatural life creates various diseases, for which the All-Good God is not to be blamed. Evil came into human life with his distancing from God, the Source of every good. Free-will is God-given and God does not want slaves. God does not love at all the life of suffering, but the freedom of virtue. People choose and prefer for themselves the evils of their life. Demons hate God and remain permanently in their wickedness. They are hostile to people and devise ways to enslave them in their ungodly and dark works. Man is called to be ready for battle against the machinations of demonic evil. For every human fall there is a synergy with demonic wickedness, but man is responsible for himself, allowing himself to drift away.
Sin is a serious evil and virtue is a great good. Christians must fear sin, because it deprives them of peace and true joy. Do not reject trials from God, because they could become the starting point towards our healing, repentance and salvation. An awful death according to Orthodox theology is not a punishment from God, but the distancing of man from God. It is believed that worse than biological death is spiritual death, which comes when the communion between God and man is cut off.
The mindless hatred of some people make them managers of their own sins. Unfortunately, throughout all their lives evil prevails. This does not mean they won. Many entangled in sin are troubled and suffer powerfully until eventually they hate it. Sometimes good even comes from evil. Evil gives anxiety, fear, trepidation. Goodness calms, delights, comforts. A small number often live in the fullness of truth and freedom. Evil destroys, stains, discolors, impoverishes. Goodness resurrects, illumines, enriches and strengthens. Blessed are those who do good.
 
 
 
 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...